มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะและเสียงดนตรี เกิดขึ้นที่บ้านบางกลอยล่างเมื่อบ่ายแก่ๆวันที่ 3 ธันวาคม 2559
ชาวบางกลอยต่างแต่งตัวสวยงามด้วยชุดประจำถิ่นร่วมกัน “กวิท้อบื้อ” หรือการขนข้าวเปลือกเข้ายุ้งฉาง และ “แกวะบือกะลา”หรือเรียกขวัญข้าว
ปกติช่วงหลังการเก็บเกี่ยวซึ่งใกล้ปีใหม่ บรรยากาศของชุมชนบางกลอยเดิมจะคึกคักมาก เพราะแต่ละบ้านต่างมีพิธีกวิท้อบื้อแกวะบือกะลา เพื่อสักการะพระแม่โพสพและถือโอกาสสรวลเสเฮฮา แต่นับจากที่ถูกบังคับให้ย้ายจากบ้านบางกลอยในป่าใหญ่ต้นแม่น้ำเพชรมาอยู่ที่บ้านบางกลอยล่าง ทุกปีเป็นไปอย่างเงียบเหงาเพราะการปลูกข้าวไม่ได้ผล

ในปีนี้แม้ชาวบ้านส่วนใหญ่ไม่สามารถปลูกข้าวได้เหมือนปีก่อนๆเพราะที่ดินซึ่งได้รับการจัดสรรส่วนใหญ่เป็นดินลูกรังและขาดแคลนน้ำ มีเพียง 2 รายซึ่งอยู่ในที่ลุ่มเท่านั้น ที่พอจะเก็บเกี่ยวได้ผล แต่เนื่องจากวิบากกรรมอันยาวนานของชุมชน ทำให้มีการเสนอให้รื้อฟื้นเสียงหัวเราะและรอยยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ขณะเดียวกันพี่น้องปกาเกอะญอจากภาคเหนือก็ได้นำข้าวเปลือกมาร่วมสมทบบริจาคด้วย

แม้จะเป็นความรื่นรมย์ในช่วงสั้นๆ แต่เด็กน้อยได้กินอิ่ม คนรุ่นใหม่ได้สนุกสนานและรับรู้ว่าครั้งหนึ่ง บรรพบุรุษของพวกเขาในชุมชนบางกลอยกลางป่าใหญ่เคยเปี่ยมล้นด้วยความอุดมสมบูรณ์และอยู่กันอย่างมีความสุขเยี่ยงไร